قراردادهای بازرگانی بین‌الملل

امروزه کشورها اغلب با یکدیگر قراردادهای تجاری منعقد می کنند که چارچوب هایی را برای تسهیل بازرگانی فرامرزی با کاهش موانع بر سر جریان کالاها، خدمات، سرمایه گذاری ها و افراد فراهم می کند. انواع عمده قراردادهای بازرگانی بین‌الملل یا به عبارتی طرح های تجاری عبارتند از:

طرح های ترجیح تجاری یکجانبه

شامل اجازه دسترسی ترجیحی بدون عوارض گمرکی یا کاهش عوارض به محصولات وارداتی از کشورهای در حال توسعه خاص میباشد. این امر موجب افزایش بازرگانی با کشورهای فقیرتر را تحریک می کند. به عنوان مثال، ابتکار اتحادیه اروپا “همه چیز جز اسلحه” برای کشورهای کمتر توسعه یافته است

بلوک های تجاری منطقه ای

امکان ادغام افزایش سیاست‌های نظارتی، استانداردهای محصول و رویه‌های گمرکی بین کشورهای عضو برای تسهیل جریان‌های فرامرزی در داخل بلوک. بزرگترین بلوک ها عبارتند از

• توافقنامه ایالات متحده، مکزیک و کانادا (USMCA):

به انگلیسی (The United States-Mexico-Canada Agreement) یک توافقنامه تجارت آزاد بین کانادا، مکزیک و ایالات متحده است و جایگزین توافقنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) در نظر گرفته شده‌است ‍‍‍. توافق ایالات متحده-مکزیک-کانادا» ۱۶ سال اعتبار دارد و هر شش سال یک بار مورد بازبینی و بررسی قرار میگیرد

• اتحادیه اروپا (EU):

یک اتحادیه اقتصادی-سیاسی متشکل از ۲۷ کشور اروپایی است. اتحادیه اروپا به جامعه اقتصادی اروپا در سال ۱۹۵۷ با توافقنامه رم میان ۶ کشور اروپایی شکل گرفت.

• منطقه بازرگانی آزاد قاره آفریقا (AfCFTA):

به انگلیسی (African Continental Free Trade Agreement) این منطقه در سال ۲۰۱۸ میلادی و توسط توافقنامه تجارت آزاد قاره آفریقا  که دارای ۴۳ عضو و ۱۱ امضاکننده دیگر است ایجاد گردید.

• مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای (RCEP) در آسیا:

به انگلیسی (The Regional Comprehensive Economic Partnership) یک توافق‌نامه تجارت آزاد در منطقه آسیا و اقیانوسیه است. این توافق‌نامه  بین ده کشور آسه آن  (شامل: برونئی، کامبوج، اندونزی، لائوس، مالزی، میانمار، فیلیپین، سنگاپور، تایلند و ویتنام) و پنج کشور از شرکای FTA (استرالیا، چین، ژاپن، نیوزیلند و کره جنوبی) منعقد گردیده.

طبق توضیحات اداره تجارت بین‌الملل ایالات متحده، توافق‌نامه‌های سازمان تجارت جهانی (WTO) چارچوب قانونی تجارت بین‌الملل را برای 164 اقتصاد در سراسر جهان ایجاد می‌کنند و موضوعاتی مانند کالاها، خدمات، مالکیت فکری و سرمایه‌گذاری را پوشش می‌دهند.​

قراردادهای تجاری دوجانبه / چند جانبه :

معمولاً شامل کاهش متقابل تعرفه ها بر کالاهای مبادله شده بین دو یا چند کشور امضاکننده است. این قرارداد بصورت انحصاری امکان دسترسی ترجیحی به بازارهای یکدیگر را برای اعضا فراهم می کند. به عنوان مثال می توان به توافقنامه جامع و مترقی برای مشارکت ترانس پاسیفیک (CPTPP) (The Comprehensive and Progressive Agreement for Trans-Pacific Partnership) در 11 کشور آسیا-اقیانوسیه و تعدادی از قراردادهای بازرگانی آزاد مانند آنچه که ایالات متحده با استرالیا، کره، اسرائیل و سایر شرکای تجاری امضا کرده است، اشاره کرد.

بر اساس اطلاعات ارائه‌شده توسط اتاق بازرگانی بین‌المللی (ICC)، این سازمان مدل قراردادها و بندهای استانداردی را ارائه می‌دهد که به شرکت‌ها کمک می‌کند تا به‌سرعت توافق‌نامه‌های منصفانه و قابل قبول برای هر دو طرف را تنظیم کنند.​

خدمات آموزشی و مشاوره‌ای 121TRD شامل:

• آموزش تخصصی بازرگانی بین‌الملل (صادرات، واردات، ترخیص کالا، قراردادهای تجاری)
• مشاوره استراتژیک در حوزه تجارت جهانی (تحلیل بازار، استراتژی قیمت‌گذاری، مذاکره بین‌المللی)
• برگزاری دوره‌های جامع اینکوترمز و حمل‌ونقل بین‌المللی
• راهنمایی در فرآیندهای گمرکی و تنظیم اسناد تجاری
• تحلیل ریسک و ارائه راهکارهای بیمه و مالی در تجارت بین‌الملل

پی نوشت: متن فوق ترجمه بخش دوم از مقاله بازرگانی بین‌الملل به زبان انگلیسی است.  جهت تعیین وقت مشاوره بازرگانی بین‌الملل با ما در تماس باشید.